پلیمرهای منعقد کننده، ترکیباتی پلیمری با وزن ملکولی بالا بر پایه پلی آکریل آمید، محلول در آب هستند که بطور وسیعی بعنوان منعقد کننده، افزایش دهنده سرعت ته نشینی مواد جامد معلق و كلوئید ها و رنگ بری در فرآیند های تصفیه و تولید مایعات به کار برده می شوند.

كاتیون یا آنیون متصل به پیکره شیمیایی پلی آكريل آميد تعیین کننده نوع بار فعال پلیمر می‌باشد که بر این اساس پلیمرها با توجه به خصوصیات به سه دسته بارهای مثبت (cationic)، منفی (anionic) و بدون بار(non-ionic) تقسیم می‌شوند. وزن مولکولی و شدت بار پلی الکترولیت‌ها در فعالیت آنها تاثیر بسزایی دارد.