هیدروکلریک اسید محلولی شفاف، بی رنگ (همرنگ آب) و با بویی بسیار تند است. این اسید اسیدی بسیار خورنده و قوی با استفاده های صنعتی فراوان است.

هیدروکلریک اسید از قدیم به نام های موریاتیک اسید و ارواح نمک معروف بودهو از ویتریول (سولفوریک اسید) و نمک طعام به دست آمد. هیدروکلریک اسید ابتدا در قرن شانزدهم توسط آندریاس لیباویوس رسما معرفی شد. بعد ها توسط شیمیدان هایی مانند ژوهان رودولف گلابر، جوزف پریستلی و همفری دیوی در تحقیقات علمی شان مورد استفاده قرار گرفت. همچنین گفته می شود جابر بن حیان این اسید را کشف کرده است. از این اسید برای جرم گیری از سطوح مختلف استفاده می شود. هیدروکلریک اسید در معده نیز وجود دارد و به هضم غذا کمک می کند. تنفس بخارات هیدروکلریک اسید خطرناک است و به دستگاه تنفسی آسیب می رساند و اگر قطره ای از آن بر روی پوست بدن بچکد تولید تاول و حتی جراحات عمیق می نماید و در چنین مواردی باید بلافاصله با محلول قلیایی رقیق مانند محلول سودا یا جوش شیرین اثر اسید را خنثی کرد.