آلبومین (ریشه  لاتین: آلبوس بمعنی سفید) عموماً به گروهی از پروتئینهای محلول در آب گفته می‌شود اما در بدن انسان از نظر کاربرد و مقدار یکی از مهمترین پروتئین‌های درون پلاسما بوده و جزو پروتئین‌هایی است که گلیکوزیله نمی‌شود. غلظت آلبومین موجود در خون انسان حدود ۳/۶–۵/۲ گرم بر دسی لیتر است و این مقدار درصورت نیاز بدن تا دوبرابر نیز افزایش می‌یابد و میزان سنتز روزانه آن به طور تقریبی ۱۴۰ گرم می‌باشد. آلبومین درکبد  ساخته شده و میزان تولید آن حدود ۱۵ گرم در روز است. نیمه عمر آلبومین در بدن ۲۰ روز است و روزانه نزدیک به ۴٪ تخریب و جایگزین می‌گردد.